Endeleg kom jula

Til slutt vart det også slutt på eksamensstress for oss lærarstudentar. Vel ferdig med to eksamener og ei semesteroppgåve kan me sette oss på buss, båt og fly heim til våre respektable heimar. Gleder meg til familiekos, julebudskap, julemiddag, Toggy, SKI og det som måtte dukke opp av julehygge. I romjula går turen til Ulsteinvik for å feire nyttår saman med Hanne Marte og familien/venner. Så det er mykje å sjå fram til. Forhåpentlegvis blir det også litt tid til (prøve seg på) å gå på slakk line. Vil berre ynskje alle ei velsigna fin jul.

Som Tore Aas ville sagt det: "En stjerne skinner i natt", som nissejenta i Amalies jul ville sunge det"Snart er det mørkt i stall og i låve, nå må alle nissunger sove." Eller som Vazelina "Rull'n ut..."

Jehovas vitne på besøk

Eg har visst ikkje vore klar nok i mi tale, for nå har Jehovas vitne dukka opp to gonger på døra i det siste. Same personane og endå meir hyggelege enn sist gong... Trur dei kanskje at dei has sjans til å få meg med på møte?

Problemet mitt er vel at eg liker å prate om tru og Bibelen. Så då går ikkje dei med det same. Stakkars, dei trur vel at dei har meg på glid... Spesielt i dag må dei ha trudd det. For i dag kom dei rett etter Krl-eksamen min. Og rett etter ein eksamen har ein eigentleg ganske lyst å fortelje kva ein skreiv om. (I alle fall viss ein føler at det har gått sånn passe bra:) Så i dag la eg ut om tema som tydeligvis opptok dei.

Lurer på korleis eg skal tolke det, for før dei gjekk spurte dei meg kva eg heiter og om dei kunne komme igjen seinare. Eg er ikkje akkurat av den type som svarer at eg heiter Per Leif og nekter folk å komme igjen. Så nå står eg sikkert på ei liste over unådde personer i Rikets Sal...

Har du nokon gong lurt på dette om Jehovas vitner?

- Har dei ingen jobb på dagtid? Siden dei ganske ofte dukkar opp på dørene på dagtid, eller går rundt med bladene sine i byen midt på dagen...
- Brukar dei ull-stilongs? Dei får jo sjeldan kome inn hjå folk, og dei har INGENTING i mot å stå ein halvtime utanfor uansett kor kaldt det er...
- Har Jehovas vitne nokon form for køyregodtgjørsle? Eg tenkjer at det må bli eit par liter med bensinsluk på desse flotte Mercedesene sine. I alle fall når dei kjem køyrande heilt frå Haugesund til Kvilldal kvar pinse...
- Er alle Jehovas vitne like flinke til å teikne som dei som teiknar i blada deiras?
- Speler Jehovas vitne playstation?

Legg gjerne igjen ein kommentar viss du har svar på desse spørsmåla. Eg skulle gjerne visst det...

Treninga til St.Anton er starta...

For tida går det mykje i stillesitjing og eksamenslesing, noko som ikkje er så bra for kroppen. Me har alle behov for å få dagleg røyrsle, og hjernen treng å avreagere litt frå studeringa. Det er då ein kan finne fram treningstøyet og joggeskoa, og ta turen ut eller på eit av dei mange treningsstudia rundt om i landet.

Slik kunne kanskje ein artikkel frå studentavisa her i Bergen sett ut. Lesestoff som mange kjenner seg igjen i, og som mange veit at dei bør følge. Men, er det nå alltid så lett? Har ein alltid så mykje overskot igjen etter ein hard lesedag, som både blir 10 og 12 timar? (skulle gjerne sagt at eg klare det kvar dag, men då hadde nok nasen blitt litt lengre ja...) Det er då ein må ha ein motivasjonsfaktor til å kome seg opp frå godstolen; nemlig Alpetur i slutten av Januar.

Eg har ikkje så lyst å betale 1500kr for eit 6 dagers heiskort, og vere heilt øydelagt i beina etter 2 dager... Då får ein ikkje så mykje igjen for pengane. Så nå har altså Sukkaen kome i gong med "barmarkstrening" til vinterens store høgdepunkt. Forhåpentligvis blir det nokre dager på god norsk snø først, men grunnlaget blir nok lagt mest i eit par svetteøkter i veka på Fantoft. Så får me berre håpe på sjuke tilstander med nedbør av den kvitaste sorten der nede, slik at det ikkje blir for hardt i bakken...

Kan anbefale på det sterkaste å finne seg ein motivasjonsfaktor og ein treningskamerat før vinterens skiturer. Så kan du heller tenkje, når du sit der på sykkelen saman med 15 andre sveitte studentar, at om nokre få veker får du lønn for strevet. Då gjer det lite at den siste "pulstoppen" kjennes umåteleg tung, og at låra kjennes tyngre enn nokon gong dagen etter. Tipper dei blir mykje tyngre i alpene...

God treningsøkt.

Ps: Treng du treningspartner, er det berre å ta kontakt. Eg er sikkert med. Og er ikkje eg med, får du sikkert med deg Hanne Marte. Lykke til!

Matt. 18.20 av Tor Åge Bringsværd
Kirketjeneren satt og døste ved siden av kollektbøssa.

Det var en varm dag og en lang preken. Presten var ung og likte å høre sin egen stemme. Under en preken kan man som kjent godt sitte med gjenlukkede øyne uten å få dårlig rykte. Og kirketjeneren hadde rutine.

Dagens tekst var fra Matt. 18.20. "For hvor to eller tre er samlet i mitt navn, der er jeg midt iblant dem."

Det knirket i døra. Ganske svakt riktignok... Kirketjeneren rynket pannen. Sikkert dåpsfolk... Men han tok feil. Det stod en neger i døråpningen. En høy, radmager neger. "Hysj," sa kirketjeneren, "vet du ikke at dette er en kirke for hvite?"

Den andre svarte ikke, bare stod og stirret framfor seg med store, sørgmodige øyne.

"Ut med deg!" hveste kirketjeneren. "Vil du se å komme deg ut, din svarte gærning!"

Under alt dette hadde presten fortsatt å preke. Bare et par løftede øyenbryn viste at han la merke til det som skjedde. Men de som satt på de bakerste benkene, hadde snudd seg.

Negeren stod fortsatt ubevegelig. Men blikket hans begynte å gli over menigheten. Øynene flakket ikke, de søkte. En etter en møtte de blikket hans, en etter en vendte de seg bort. Så møtte presten øynene hans, og det ble stille i kirken.

Kirketjeneren var den første som brøt forhekselsen. I et sprang var han borte hos den formastelige. Og nå hvisket han ikke lenger.

"Ut!" skrek han. "Ut, din dumme svarting. Kan du ikke lese? Ser du ikke oppslaget på døra? Dette er en hvit kirke." Han tok et godt tak i skulderen på den fremmede og ville dra ham med seg ut. Men negeren rikket seg ikke.

Menigheten knurret. Et par av mannfolkene reiste seg halvt opp. Presten kremtet. "Jeg tror det er best du går," sa han, og så forlegent i golvet, "denne kirken er bare for hvite. Ingen fargede får slippe inn her."

"Har dere ikke kjerker nok for dere sjæl?" var det en som ropte.

Kirketjeneren gjorde et nytt forsøk på å skyve negeren ut. To mann fra bakerste benk kom til for å hjelpe. "Få ham ut," ropte en ung pike. "Se hvordan han står og stirrer på oss. Å Gud, få ham ut!" "De blir verre og verre for hver dag," utbrøt en eldre dame. "Tenk at vi ikke kan få være i fred for dem selv her i kirken."

En av mennene gikk tett opp til negeren, ristet knyttneven opp i ansiktet på ham og sa: "Sånne som deg skulle en binde etter bilen og trekke gjennom søla. Se og pell deg ut før jeg drar til deg!"

Negeren stod fortsatt like rolig, og den andre av de to mennene gjorde det som den første hadde lovet. Hele menigheten riste seg. En smal stripe blod rant nedover haken på negeren, men fremdeles hadde han ikke sagt et ord.

"Er du stum?" brølte han som hadde slått. "Svar når en hvit mann spør deg."

Presten klubbet med salmeboka. "Vi må huske på at vi er i Guds hus," stammet han. "Skynd dere nå og få ut dette mennesket, slik at vi kan fortsette."

Kirketjeneren åpnet døra, og sammen med sine to hjelpere fikk han halvveis skjøvet, halvveis løftet negeren utenfor.

Forbipasserende stoppet nysgjerrig opp.

Snart var det samlet en hel liten flokk rundt kirketrappen.

"Skulle vært moro å gi deg en omgang," sa han som ikke hadde slått, "bare for å høre om det var låt i deg."

"Hva gjelder det?" ropte folk. "Hva er det som står på?"

"Denne forbanna svartingen kom inn og ville starte bråk i kjerka."

Negeren var fortsatt taus, men øynene var blanke av tårer.

En kvinne lente seg fram og spyttet ham i ansiktet. "Det pakket," hveste hun, "de skulle henges alle sammen."

Flokket presset seg stadig nærmere. "La oss begynne med han der!" var det en som ropte. "La oss dukke ham i tjære og sette fjær på ham!"

"Faen ta det skabbete pakket."

Men nå dukket det opp to politimenn. Bevæpnet med køller og pistoler brøytet de seg vei gjennom flokken av tilskuere, tok obligatorisk judogrep på negeren og førte ham bort til en ventende bil.

Samme kveld ble han erklært skyldig i gudsbespottelse og dømt til døden av en enstemmig jury.

Bøddelen sa etterpå til sin kone: "Det var et merkelig menneske. Han sa ikke et eneste ord under hele rettssaken. Bare stod der og så på oss med disse store, varme hundeøynene sine. Men selv om han var aldri så mørk i huden, tror jeg ikke han var ordentlig neger. En slags bastard kanskje. Men du skulle sett hendene hans! Han hadde et dypt sår i hver håndflate – som om noen hadde moret seg med å drive nagler gjennom dem. Stakkars jævel."

Julegrauttur med FIBER

Det skjedde i dei dagar at Fiber skulle ha sin årlege julegrauttur. Det hende medan Kong Harald var landshøvding i Norge, og kvar og ein drog av stad for å delta på denne hendinga, kvar frå si leilighet. Ole Terje drog då frå bydelen Minde, og opp til Løvstakken, sidan det var denne staden Fiber skulle ha turen. Han for saman med kjærasten sin Hanne Marte, sjølv om ho ikkje var med barn.

Og medan dei var der kom tida då dei skulle ha graut. Men, det var ikkje komfyr der oppe, så dei laut bruke det dei hadde. Ved og stormkjøkken vart dratt fram frå sekkane, og snart vart det både varme og mat.

Det var nokre studentar der ute, som feira andre søndag i advent og hadde tatt seg ein vel fortjent pause frå eksamenslesinga. Med eit stod Eirik der framfor dei og hans herlige engelsk-aksent lyste opp i haustkulda. Alle vart fælande redde. No har han gløymt noko. Og Eirik som aldri gløymer noko. Men, Eirik sa til dei: Frykt ikkje, mandela er med, (Ein skal ikkje legge skjul på at mange såg seg rundt etter Nelson Mandela, men sjølv om turfølget hadde med seg eit par negrar, var det nok mandel til grauten han meinte) og i dag skal ein vinnar kårast. Og dette skal de ha til teikn, de skal finne ei mandel som er skolda og ligg i ei gryte. Med eitt var Eirik omringa av ein svær hærskare av studentar som var svoltne og sang "Thank you Lord for giving us food"

Då Eirik hadde forlatt dei, og vendt tilbake til sitjeunderlaget sitt, sa studentane til kvarandre. Kom la oss gå ned til juletreet for å synge litt julesangar. Og dei skyndte seg av stad og fekk sjå det litle treet som stod der for seg sjølv. Då dei fekk sjå treet fortalte dei alt som var blitt sagt om fjorårets gange. Og alle nye undra seg over det som var blitt sagt, men Hanne Marte gjemte alt dette i sitt hjarte og grunna på det

"Pannelykttur" til Løvstakken

Torsdag kveld var det tid for pannelykttur til eit av våre sju fjell(knauser) her i byn. Vêret viste seg frå ei av sine beste sider, og humøret var på topp. Heile 5 spreke norske ungdommer klarte me å skrape saman på kort tid. Og oppover bakkane mot varden på toppen gjekk det rektig så radigt.Kun avbrutt av eit par fall på glatta og eit par latteranfall etterfulgt av desse falla. Det skal seiast at me gutane lo ikkje. Me tykte kun dette var tåpeleg, og prøvde heller å få desse lattermilde jentene til å gå litt fortare. Når ein er på tur skal ein gå og ikkje le. Le det kan ein gjere når ein ser på film... (Tipper at halvparten av dei som les dette ikkje ser at dette var ironi.)



På toppen var det faktisk eit par milimeter med snø... Og det skapte ei ekstra fin stemning. Når me også klarte å putte 5 kalde studentromper på eit liggeunderlag, var stemninga til å ta og føle på. At ein person fekk skikkelig føling kan ein kanskje undre seg på, for det var tydelegvis kjekkare å helle kakao over sitt eige lår enn å den i koppen. Eg har lova Hanne Marte at eg skulle ikkje sei det til nokon som helst kven det var som sølte, så då kan eg desverre ikkje sei kven det var...

Vel nede igjen, var alle enige om at me hadde hatt ein fin tur (klisjèer e til for å brukes) At Eirik skulle ha eksamen dagen etter, og at klokka var halv tolv før me kom oss heim, var tydeligvis ingen hindring. Om eg får komme med ei formaning eller oppfordring, så må det vere å kopiere denne "turideen". Kan anbefalast.

Takk for turen folkens

Militærprat

200782 Sukka, Ole Terje- Søknad vedrørende utsettelse med repitisjonstjeneste grunnet utdanning-innvilget- høgskole

Må æreleg si det kom som ei stor verasking tidlegare i haust. Korporal Sukka var kalla inn til repetisjonsteneste. Under Nato-øvelsen Cold Respons 2006 skulle eg vere i skarp beredskap med min gode gamle MB300. Slik tenkte i alle fall desse offiserane i Vernepliktsverket. Men den gang ei, tenkte eg. Hadde det nå bare vore ei veke der oppe i nord, så hadde det vore ei fin oppleving og erfaring å ta med seg. Men nei... Desse stjernefylte mannfolka med pondus ynskte meg velkommen til heile 17-18 dager i indre Troms.

Høyres det gunstig ut i forhold til studier og ski-sesongen? Neppe... Så då vart det til å oppsøke studiekontor og få lærar til å skrive attest om at det var nødvendig å vere tilstades på undervisninga. For min del måtte eg skrive ein smiske-søknad utan like.

Og i dag 23.november kom brevet... Under punkt 2 står det:
Drøfting
"Din søknad vedrørende utsettelse med repetisjonstjenste er innvilget og den tilsendte innkalling annuleres(...) Du vil tidligst bli innkalt til repetisjonstjeneste 30.06.2006"
Det er herlig å få slike personlige brav ein gong i blant...

Tur opp på Ulriken

Vêret viste seg frå ei fantastisk side denne kalde novemberdagen.



Det bei tid te både kakao og litt "buldring" på varden...

Dei som var med:
Marte (tok bildene)
Siri (begge er veninner til HM)
Hanne Marte
og meg

Fint vær i Bergen...

Ka kan me finne på når det e fint vær i Bergen? JO, ein kan gå ut på tur, ta med seg eit kamera...

Trur du scenarioet slo til?

Ikkje vart eg sjøsjuk, og ikkje trengte eg å ha lagt serviettar i lommeboka... Men, derimot vart flyturen ein heisatur utan like. Det er lenge sidan eg har stirra så intens ned i ein papirpose. Heldigvis slapp eg å fylle den med middagen eg og Hanne Marte hadde fått i oss før reisa... Men, hu som satt ved sida av meg og såg at anletet mitt blei kvitare og kvitare påstod at at eg var sveitt. Skjønar ikkje det:)
(For dei som skulle tru at eg har flyskrekk, må eg nok skuffe dei. Det er lite med det. Det var nok bare ein god del turbulens som skapte fest i indremsjonen)

Helga vart ei kjempe helg. Det er det lite tvil om. Heile vegen opp, satt eg å øvde ppå opningsreplikken til møtet med foreldrene til Hanne Marte. Eg skulle sei: Hei, så kjekt å få kome her, Hanne Marte har sagt så mykje fint om dykk. Har gledd meg mykje til å få sjå denne fagre bygda og dei flotte folka som bur her.#

Kva trur du eg sa? Hei, Ole her... (med tre-fire svelg mellom kvar bokstav) Det vart ikkje mykje til opningsreplikk. Men, kan tru eg blei godt motatt tross dei tynne orda i døropninga. På kjøkkenet venta herleg heimelaga pizza og god drøs.

For å gjere ei lang historie kort, så vart det ei helg med båttur, klatring, spel, eye-toy, strandtur i herlig vind, helse på masse folk og masse god mat. Hadde det utruleg kjekt. Og veldig kjekt å få møte familien til Hanne Marte. Blir kjekt å treffe dei igjen i romjula... (Satsar på at de har snø å tilby då...)

#For dei som ikkje er så skarpe på ironi, så hadde eg IKKJE tenkt å treffe "svigers" med å sei dette...

Oops, eg ska ut å køyre båt...

Sett deg inn i dette scenarioet:
Du og kjæresten din skal på tur. Målet er "svigers", og det er første gong du skal møte dei. Alt ser bare såre vel ut. Sekken er pakka, og skulebøkene er lagt igjen heime. Det er då du plutselig kjem på at du faktisk skal ut å køyre båt i dag... Hadde det nå bare vore Sandsfjorden med fjell på alle kantar, men nei du skal faktisk ut på havet. Heldigvis har du internett og får mulghet te å sjekke opp vêrvarslinga. Det er nå ikkje vits å uroe seg utan grunn.

Det må vere feil, det står 20 på vindpila. Det er sikkert ein spøk frå ein av meterologane som er klar for ei etterlengta helg. Sjølvsagt skal det stå 2, og ikkje 20... Ja, dei kan spøke desse meterologane. Det einaste som ikkje er tort der inne er humoren. Den skal dei ha...

I god tru har du pakka vanlege klede og klatreutstyr. Ein treng ikkje ha tjukke klede med seg når du skal til Sunnmøre. Det einaste som må vere tjukt her, er den berømte lommeboka. Skal du få innpass hjå ein Sunnmørsfamilie trengs det to ting, har eg høyrt: Ei tjukk lommebok, og ei bukse utan hol i lommen.

Med skalljakke som er tynn nok for ein mild haustdag litt nord for 62g nord, og ei lommebok som er putta full av gamle serviettar som du har ofra frå samlinga di, set du avgarde mot Ingolf Håkon Teigene sitt heimland...

Framhald følgjer...

Ein kort liten quiz...

Nå kan du ta ein kort liten quiz for å teste om du vett litt om denne bloggeren. Eg trur kanskje spørsmåla er vel lette for nokon, men ikkje for alle...

ta quizen her

Snart på veg te familien Grimstad

I skrivende stund er det bare 2 dager igjen te Hanne Marte og eg sette oss på flyet på veg opp te familien Grimstad i Ulsteinvik. Glede meg veldig te å opp og sjå kor Hanne Marte kjeme i frå, og treffe Einar, Gunvor og Kamilla. Ska visst ver ein bra gjeng, har eg høyrt... Sjøl om det begynne å bli kaldt i vêret, håpe me på ein tur ut med båt, og i beste fall å prøve oss litt med vannski:)

Lite med premier på oss:(

Tirsdag var Hanne Marte, Øystein, Eirik og eg på skimesse i Grieghallen. Platou og ein god del av skileverandørene hadde stand og salg på ein del utstyr. Inngangsbilletten var eit lodd som var med ei i heftig trekning på slutten av kvelden. Liknande basar skal ein leite lenge etter... Einaste bismaken me hadde, var at overskuddet desverre ikkje gjekk til misjonen. Så det blei ikkje nåke premiedryss på oss 4, men det regndrysset me fekk når me kom ut var ikkje av det dårlige slaget det heller. Dei som påstar at regnet i Bergen e oppskrytt, må tenke seg om ein gong te!

71g Nord i Astrupsvei

Kvar mandag i fleire veker/mnd nå har me vore ein god gjeng her i leiligheten kvar mandags kveld.
Nå er det bare finalen igjen... Blir nesten litt trist å ikkje ha denne tradisjonen lenger.

Du må bli med å klatre!

PÅ tirsdager klatre me fast i Fantofthallen. Me pleie å stikke opp i 6-7 tida, og blir ei stund utover kvelden. Her e det bare å henge seg på, enten du har brattkort eller ikkje. Klatring e veldig sosialt, og god trening!

Kjæresten min

Eg har vore så utrulig heldig å fått kapra ei vanvittig søte og snille jenta frå Sunnmøre. Hanne Marte Grimstad hette hu. Hu går på sjukepleien her i Bergen og e 82modell sånn som meg. Det e ei utrulig kjekke jenta å ver med.

Eg må vel følge med i tida eg òg...

Så ser det ut som at eg har måtte gi etter for presset eg òg. Ein kan ikkje følge med i tida, viss ein ikkje er ein blogger... Egentlig så lage eg denne sida fordi eg slite med ei KRL-oppgave om Hans Nielsen Hauge, og trenge litt avbrekk:) Men, snart e det jul, ingen tvil om det